هوش مصنوعی: شاعر در این متن از دارایی‌های معنوی و مادی خود سخن می‌گوید، از جمله جادوگری، پارچه‌های زیبا، علم ظاهری و باطنی، و عشق به معشوق. او همچنین به فقر و درویشی خود اشاره می‌کند و ادعای پیامبری در عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به جادو و پیامبری ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد.

شمارهٔ ۲۶۰

من بشیشه درون پری دارم
بهره ای از فسونگری دارم

بهر زیبا رخان دیبا پوش
جنس دیبای شوشتری دارم

لایق گلرخان سیم اندام
در دکان اطلس ورزی دارم

گر بخواب اندرون پریشانی
دیده ای، من معبری دارم

نیز آموخته ز چشم بتان
صفت سحر و ساحری دارم

گرد فرموده علم باطن را
نیز با علم ظاهری دارم

سر نهاده بخاک پای بتان
بر همه خلق سروری دارم

حالت فقر و خوی درویشی
در لباس توانگری دارم

هر چه دارم بیمن همت پیر
از مقام قلندری دارم

تا رخ تو است شمع محفل من
طعنه بر مهر خاوری دارم

بنده گشتم که خویش فرمودی
خاطر بنده پروری دارم

بر سر دل نهاده ام جان نیز
تا تو گفتی که دلبری دارم

منم اکنون که در شریعت عشق
ادعای پیمبری دارم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.