هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به بیان عشق و اشتیاق خود به معشوق می‌پردازد و آرزو می‌کند که مانند موی معشوق بر روی او بیفتد. او از مستی و نزدیکی به معشوق سخن می‌گوید و در نهایت به این واقعیت اشاره می‌کند که این آرزوها محال هستند و تنها می‌تواند به دنبال معشوق باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد.
شمارهٔ ۲۸۰
ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم
چون پیچ و شکن در خم گیسوی تو افتم
تو باده خوری، مست به پهلوی من افتی
من باده خورم، مست به پهلوی تو افتم
گاهی تو از اینسوی بدانسوی من افتی
گاهی من از این سوی بدان سوی تو افتم
آهوی تو بیدام شود رام بیک جام
من شیر شوم در پی آهوی تو افتم
اینها طمع خام و خیالات محال است
این بس که بدنیال سگ کوی تو افتم
چون پیچ و شکن در خم گیسوی تو افتم
تو باده خوری، مست به پهلوی من افتی
من باده خورم، مست به پهلوی تو افتم
گاهی تو از اینسوی بدانسوی من افتی
گاهی من از این سوی بدان سوی تو افتم
آهوی تو بیدام شود رام بیک جام
من شیر شوم در پی آهوی تو افتم
اینها طمع خام و خیالات محال است
این بس که بدنیال سگ کوی تو افتم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
