هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند ترس از دشمن، ضعف‌های درونی، و نیاز به شجاعت و مقاومت می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که بر ترس‌های خود غلبه کند و با وجود نداشتن ابزارهای دفاعی مانند زره، در برابر دشمنان بایستد. همچنین، به ضعف‌های اخلاقی و روحی اشاره می‌کند که مانع پیشرفت فرد می‌شوند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی و نمادین ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۳۵۰

به جان دشمن به غیر تن نداری
تن ار کردی رها، دشمن نداری

مکن پولاد و آهن جوشن خویش
دل ار پولاد و از آهن نداری

مرو اندر صف پیکار مردان
که غیر از خوی و روی زن نداری

سلیمانی بداده خاتم از دست
ولیکن جز خود اهریمن نداری

بدزدی گر ز بیم تیغ دشمن
سری شایسته بر گردن نداری

دل از آهن کن و بر تن بیارای
برزم دشمن، ار جوشن نداری

همین ما و منی خصم من و تو است
که خصمی غیر ما و من نداری

بزن بال و پری، بشکن قفس را
مگر اندیشه گلشن نداری

الا ای رشته کم تابی از آنروی
گذر بر چشمه سوزن نداری

بکاخت تافته مهری ز روزن
تو کوری، چشم بر روزن نداری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.