هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از عشق سوزان خود می‌گوید و چگونه این عشق او را در آتش و آب می‌سوزاند. او از جلال و جمال معشوق و تأثیر آن بر قلب خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که همه چیز در عالم تحت تأثیر معشوق است. شاعر همچنین به مفاهیم عرفانی مانند وحدت وجود و رابطه‌ی عاشق و معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات و فلسفه‌ی عرفانی دارد.

شمارهٔ ۲۲

هستم از لعل تو در آتش و آب
مردم و سوختم مرا دریاب

از جلال و جمال و زلف و رخت
میکند در دلم خطاب خطاب

از دل و آب دیده در عشقت
میخورم روز و شب شراب و کباب

آه کز نفس قیس و طاعت جان
چند باشیم در خطا و ثواب

همه زنار کافری بستند
از دو زلف تو شیخ و طفل و شباب

ز آتشت سوختیم با دم سرد
تا مرا سوختی ز آب و تراب

تو محیطی و هر چه موجودند
غرقه در موج بحر بی پایاب

خاک در کاه تست هر دو جهان
ان هذا اقل ما فی الباب

ما به نسبت صفات فعل توئیم
خویشتن گفته فلا انساب

هم بچشم تو دیده ام روشن
شدت ذات تو است بر توحجاب

هست کوهی چو قشر و عشقت لب
عین یکدیگرند قشر و لباب
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.