همسایه ی آفتاب ماه است
همسایه ی آدمی اله است

در جان و تن تو آب حیوان
چون مردم دیده در سیاه است

در ملک وجود غیر حق نیست
در دعوی ما خدا گواه است

دیدم به درون دیده او را
از دیده ی دیده در نگاه است

جسم تو ز خاک و جان ز خورشید
خورشید میان خاک راه است

زان سوخت ز آفتاب رویش
در سایه ی زلف او پناه است

کوهی همه شب چو شمع بر ما
در گریه ی زار و سوز و آه است