هوش مصنوعی: این متن به زیبایی و عظمت یک وجود (احتمالاً معشوق یا خداوند) اشاره دارد که جلال و جمالش در آینه‌ای بازتاب می‌یابد و در حقیقت خود آینه‌ی خویش است. تنوع رنگ‌ها و عناصر طبیعت مانند سبزه‌زار، شب و روز، همه از یک منشأ واحد نشأت می‌گیرند و وحدت در کثرت را نمایش می‌دهند. در پایان، اشاره‌ای به گفتگوی صباحی درباره گلها و کوه وجود دارد که به اسرار الهی مربوط می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند این مضامین را درک کنند.

شمارهٔ ۴۶

جمالش را جلال آئینه دار است
جلالش را جمال آئینه دار است

خود است آئینه خود در حقیقت
بهر صورت از این رو آشکار است

یکی گردد دو صدر ره می شماری
یکی باشد عددها بی شمار است

سفید و سرخ و زرد و سبز و اسود
ز یکدست است ونقش یک نگار است

سواد الوجه دل شد خال آن ماه
ز زلف و روی او لیل و نهار است

ز یک آب است بستان سبز و خرم
صباحی گفت گلها عین خار است

چو گفت او کل یوم هو فی الشان
نمی دانم که کوهی در چه کار است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.