هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، توصیفی زیبا از معشوق و جمال اوست. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ماه، خورشید، شمع و شراب، زیبایی معشوق و تأثیر آن بر جهان را به تصویر می‌کشد. شعر با مضامین عشق، نور، و روشنایی همراه است و در پایان، اشاره‌ای به تأثیر جمال معشوق بر طبیعت دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از نمادهایی مانند شراب و شمع ممکن است نیاز به درک بالاتری داشته باشد.

شمارهٔ ۱۱۵

در شام صبح صادق دیدم که سر بر آورد
ماه دو هفته روئی چون مهر خاور آورد

شام سحر ندیدم جز آفتاب رویش
کان ماه روی خود را اندر برابر آورد

در روی ما بخندید دلبر چو صبح صادق
کان خنده لب او صد قند و شکر آورد

آنمه چو روی بنمود شد هر دو کون روشن
هر ذره از جمالش خورشید دیگر آورد

شاه دو عالم آمد در کلبه فقیران
شمع و شراب و شاهد با خویشتن آورد

شاهد جمال او بود می لعل آبدارش
روی چو آتش او شمع معنبر آمد

در داد ساغری می چون آفتاب روشن
در کام من بمستی لعل لبش برآورد

چون شیر و شهد و شکر بودیم هر دو آن شب
اما شب طویلش چون صبح محشر آورد

از پرتو جمالش کان آفتاب جانهاست
کوهی ز سنگ خارا گه لعل و گه زر آورد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.