هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه درباره عشق الهی و سفر روحانی است. شاعر از رهایی از حجب و حیاها سخن می‌گوید و عشق را به عنوان مقصد نهایی توصیف می‌کند. متن به مفاهیمی مانند فنا در عشق، جستجوی حقیقت، و نقش خورشید جمال الهی در روشنگری جهان می‌پردازد. همچنین از قدرت عشق در به حرکت درآوردن ذرات جهان و ناتوانی انسان در برابر این نیرو سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و واژگان تخصصی عرفانی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۴۹

از حجب های تعین دل اگر یافت خلاص
در حرم عشق شود خاص الخاص

ذره وصلش بکف آور که جهان پرتو او است
جان که در بحر دل و دیده خود شد غواص

پیش خورشید جمالش که همه پرتو اوست
بهوایش همه ذرات ز جان شد رقاص

همه راکشت به تیغ مژه آن ترک چکل
هیچکس را ندهد آن بت قتال قصاص

نص حکمت بود اندر دل آدم ای جان
نام خود را به نگین مهر کند آن قصاص

اشک کوهی زر سرخ است روان بر رخ زرد
قلب اگر بود ز اول به مثل همچو رصاص
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.