هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و اخلاقی، بر اهمیت خودشناسی، ذکر خدا و مبارزه با نفس اماره تأکید دارد. شاعر از خوابی درباره حضرت علی(ع) در نجف سخن می‌گوید و مخاطب را به تفکر درباره چگونگی گذران عمر فرا می‌خواند. متن همچنین به لطف خداوند و آرامش روحی ناشی از ذکر او اشاره می‌کند و در پایان، از خطرات پیروی از هوای نفس و نیاز به روشنایی روح سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و ارتباط بهتر، نیازمند سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۱۶۳
دوش بخواب دیده ام حضرت شحنة النجف
گفت بدان تو نفس خود تا برسی بمن عرف
شمع صف بسوختی شب همه شب برای حق
بهر چه کرده بگو عمر شریف خود تلف
هست غذای روح تو ذکر خدا میان جان
چون حیوان چه می دوی درپی خوردن علف
ایمن اگر شود دلت از سگ نفس بدسیر
لطف خدا بگویدت پیش بیا و لاتخف
کوهی خسته دل چو شد خام لباس در طلب
از رخ آفتاب جان چون که رسید بر تو تف
گفت بدان تو نفس خود تا برسی بمن عرف
شمع صف بسوختی شب همه شب برای حق
بهر چه کرده بگو عمر شریف خود تلف
هست غذای روح تو ذکر خدا میان جان
چون حیوان چه می دوی درپی خوردن علف
ایمن اگر شود دلت از سگ نفس بدسیر
لطف خدا بگویدت پیش بیا و لاتخف
کوهی خسته دل چو شد خام لباس در طلب
از رخ آفتاب جان چون که رسید بر تو تف
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
