هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه به موضوع عشق الهی و وحدت وجود می‌پردازد. شاعر از گذر از فکر و اندیشه معمولی سخن می‌گوید و عشق را به آتشی تشبیه می‌کند که همه‌چیز را می‌سوزاند. همچنین، به مفاهیمی مانند وحدت وجود، مستی معنوی و ارتباط بین عالم هستی با ذات الهی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تشبیه‌های به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

شمارهٔ ۲۰۴

بگذر از فکر و ذکر و اندیشه
همه شیران مست در بیشه

عشق او آتشی است خرمن سوز
هر دو عالم بر او است یکخوشه

چشم عالم ز لمحه ی بصرت
چشم او تا که زد بهم گوشه

گر تفکر کنی تو در آیات
نیست در ذات پاک اندیشه

ماه شد پرده دار خورشیدش
روی او را به زلف می پوشه

بحر وحدت محیط حق باشد
هست کونین اندر او خوشه

عمر ما بس دراز خواهد بود
جان چو دارد ز زلف او ریشه

جان کوهی بیاد آن لب و لعل
همه برکان دل زند تیشه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.