دلا چون محرم روز الستی
ز ساقی ازل جاوید مستی

تو آن مستی که از می های دیرین
درون دیر جان ساقی پرستی

سقیهم ربهم چون ساغرت داد
ز مستی شیشه تن را شکستی

بسیط عالم جان را بدیدی
ز ترکیب تن خاکی برستی

بجز او کل شیئی هالک آمد
همیشه بوده باشد جان هستی

ز اعلی تا به اسفل دید کوهی
که جز او نیست در بالا و پستی