۹۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۵

باده را نشأیست روحانی
جرعه ای نوش کن که تادانی

باده و شمع و شاهد و مجلس
هست اسرار سر ربانی

نوش کن جرعه ای بیخود شو
تا نه خیزد به پیش حیرانی

ساقی مست حضرت عزت
میدهد باده های سبحانی

شمع و نقل و شراب و شاهد داد
هست این جمله را اگر دانی

شمع خود را بسوخت در مجلس
خواند پروانه را به مهمانی

گفت کوهی که عینها مائیم
دیدم او را بشکل انسانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.