گفت رحمان با حمد عربی
سبقت رحمتی علی غضبی

ساخت کارش مسبب الاسباب
دل او ساخت پیشه بی سببی

باده روح را بجان مینوش
دل قدح دان چو شیشه حلبی

نور پاکت ز نور احمد دان
نفس کافر ز فعل بو لهبی

چون جگر شد کباب ز آتش عشق
خون دل خور چو باده عنبی

کوهیا در صفات و ذات قدیم
بوده‌ای پیشتر ز ام و ابی