هوش مصنوعی: متن فوق یک شعر عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر به زیبایی‌های معشوق و حضور او در جهان اشاره می‌کند. معشوق به عنوان موجودی فرازمینی توصیف می‌شود که در همه چیز حاضر است و با ظاهری زیبا و باطنی عمیق، جان‌ها را تسخیر می‌کند. شاعر از جنبه‌های مختلف حضور معشوق، از جمله زیبایی ظاهری، تأثیر روحانی و ارتباط او با عالم صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و تمثیل‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۲۷

از قدم تا فرق زیبا آمدی
از برای چشم بینا آمدی

کردی از ظاهر بباطن التفات
از دل اندر دیده ما آمدی

آمدی بالذات بر اشیا محیط
بس عجب بر برج دریا آمدی

بودی اندر گوشها سامع بخود
در زبانها جمله گویا آمدی

دوش همچون ماه دیدم نیم شب
با سر زلف مطرا آمدی

روز دیگر مست و جام می بکف
با رباب و چنگ و غوغا آمدی

با لب یاقوت و زلف عنبری
از برای قوت جانها آمدی

تا به بینی حسن روز افزای را
با دو چشم مست شهلا آمدی

نی ازل باشد تو را و نی ابد
نه ز پستی نه ز بالا آمدی

چون سقیهم ربهم گفتی بلطف
ساقی روحی و سقا آمدی

مست رفتی از بر ما بیخبر
قاضی و مفتی و دانا آمدی

دیدم اندر دیروزی ناگهان
وه که با زلف چلیپا آمدی

غیر خود را از میان برداشتی
زین جهت دانم که تنها آمدی

یاد دارم آیت خلق جدید
گاه پیر و گاه برنا آمدی

بر سر قاف قناعت منقطع
کوهیا مانند عنقا آمدی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.