هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از دل خود می‌پرسد چرا به جای توجه به یار اصلی، به دیگران و امور بی‌ارزش مشغول است. او از عشق، دردها، و ناامیدی‌های خود سخن می‌گوید و از دل می‌خواهد که از این پریشانی‌ها دست بردارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر و دانش ادبی دارند.

شمارهٔ ۸۳

ای دل ار یار منی با دگران کارت چیست
مرو از خانه برون کوچه وبازارت چیست

همنشینی به سر زلف بتان تا کی وچند
به پریشانی خود این همه اصرارت چیست

جا چو اندر خم آن طره مشکین داری
وصف چین و ختن وتبت وتاتارت چیست

عشق آن دلبر ترسا اگرت نیست به سر
سوی بتخانه روی بهر چه زنارت چیست

چون بهزخم من از احسان نگذاری مرهم
نمک ازبهر چه می پاشی وآزارت چیست

می نهی بر سر دوشم غمی از نوهر دم
بس گران آمده بارم ز توسربارت چیست

دردها داری وپوشیده ز من می داری
ور نه شب تا به سحر یا رب هموارت چیست

زعفران را نه مگر خاصیت خنده بود
چو به چهرم نگری گریه بسیارت چیست

اگر از وصل رخ دوست بلند اقبالی
می کنی ناله چرا شکوه ز دلدارت چیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.