هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر از موهای سیاه، چشمان زیبا و رخسار معشوق تمجید می‌کند و بیان می‌دارد که حتی خورشید و ماه نیز در برابر زیبایی او رنگ می‌بازند. او از عشق خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که بختش سیاه شود، اما نه به سیاهی موهای معشوق. همچنین، شاعر از تأثیر آه خود بر تیرگی آیینه و غبار خط بر رخسار معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و احساسی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بردن است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۰۲

نگاه بر رخ خوبان اگر گناه شود
مرا بهل که به رویت همی نگاه شود

اگر که پر هما نیست زلف تو از چیست
به فرق هر که زندسایه پادشاه شود

تو را چو طره سیاه است وچشم ومژه سیاه
غمی ندارم اگر بخت من سیاه شود

نه همچو موی توخوشبوی گشته عنبر ومشک
نه همچو روی تو تابنده مهر وماه شود

به مهر وماه نمودم شبیه روی تو را
ز من مرنج اگر بر من اشتباه شود

کند شبیه کس ار مهر و ماه را به رخت
به پیش روی تو باید که عذر خواه شود

غبار خط به رخت ز آه من نشست آری
مگر نه تیره رخ آئینه را زآه شود

تو آن گلی که چواندر چمن شوی پیدا
به پیش روی تو گل خوار چون گیاه شود

به دهر خواهد اگر کس شودبلند اقبال
بیایدش که به پستی چوخاک راه شود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.