هوش مصنوعی: شاعر در این متن به فلسفه‌ی وجود و عدم می‌پردازد و بیان می‌کند که اگر آمدن و رفتنش به دست خودش بود، هرگز به این دنیای خراب نمی‌آمد و وجود نمی‌یافت. او آرزو می‌کند که کاش نه می‌آمد، نه می‌رفت و نه اصلاً وجود می‌داشت.
رده سنی: 16 سال به بالا این متن دارای مفاهیم فلسفی و عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.

رباعی شمارهٔ ۴۰۵

گر آمدنم ز من بدی نامدمی
ور نیز شدن ز من بدی کی شدمی

به زان نبدی که اندرین دهر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
# اندیشه‌های وجودی # فلسفه
۳۵۲ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۰۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.