الهی تو آگاهی از حال من
به باطل تلف شد مه وسال من

گر ازمن نیامد ثوابی به دهر
به دوزخ مسوزانم از روی قهر

غفوری وغفاری ای دادگر
ز رحم ازگناهان من درگذر

الهی مکن آنچه ما را سزاست
بکن آنچه شایسته کبریاست

توئی معنی هست وغیر از تونیست
اگرهست اندرکجا هست وکیست

توئی بی مثال و توئی بی زوا ل
توئی آفریننده ماه وسال

مکن ناامیدم ز درگاه خود
که آتش به عالم زنم ز آه خود

مپرس از من وشیوه وکیش من
بنه مرحم ازعفو بر ریش من

توئی خالق خلق ورزاق خلق
تو بیرون کشی خلق را جان ز حلق

طبیب دل دردمندان توئی
خلاصی ده از بندوزندان توئی

بفرما بدل ظلمتم را به نور
غفوری غفوری غفور ای غفور