هوش مصنوعی:
شاعر از نبود قدردانی و بی‌ثمر بودن تلاش‌هایش شکوه می‌کند و احساس ناامیدی و بی‌پناهی می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم بیان‌شده در این شعر مانند ناامیدی و نقد جامعه ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۲ - قطعه
آوخ آوخ که قدردانی نیست
تا هنرهای خویش بشمارم
شوره زاری است من کجا نگرم
تخم امید در کجا کارم
تا هنرهای خویش بشمارم
شوره زاری است من کجا نگرم
تخم امید در کجا کارم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
