هوش مصنوعی: این شعر از صابر با نگاهی عاشقانه و فلسفی به موضوعاتی مانند عشق، ایمان، فنا، و ارزش‌های انسانی می‌پردازد. شاعر از ناله‌ها و رنج‌های عمر سخن می‌گوید و عشق را با تمام طعنه‌ها و بهتان‌ها می‌ستاید. همچنین، به مفاهیمی مانند کفر و ایمان، گذرایی زندگی، و قدردانی از نعمت‌ها اشاره می‌کند. در پایان، شعر با اشاره به نمک و ارزش آن، به شکستن قالب‌های شعری قدیمی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اشارات به کفر و ایمان نیازمند درک بالاتری از مفاهیم دینی و اجتماعی است.

شمارهٔ ۱

یک عمر به سر بردیم، با ناله و افغان‌ها
ما در سر کوی دوست، بلبل به گلستان‌ها

حسنی که بود در عشق، بی‌طعنه و بهتان نیست
خوش آنکه نیندیشد از طعنه و بهتان‌ها

از کفر سر زلفش، یک شمه بیان کردند
بر باد فنا دادند ایمان مسلمان‌ها

گل گرچه دو روزی بیش در ساحت گلشن نیست
حسن گل و قبح خار، باقی است به دستان‌ها

دندان سلامت را آنگاه تو دانی قدر
کت نیم شبی خیزد درد از بن دندان‌ها

گر هر که نمک می‌خورد، می‌داشت نمک منظور
با سنگ نمی‌گردید طی عمر نمکدان‌ها

این طرفه غزل (صابر) بشکست غزل‌ها را
گویی نه برابر کن با دفتر و دیوان‌ها
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.