هر که آمد در جهان پست و رفت
رشتهٔ الفت ز ما بگسست و رفت

مرگ صیاد است و، صیدش آدمی است
کو که زین صیاد، سالم جست و رفت؟

عمر ما، همچون نسیم صبحگاه
آمد و از پا دمی ننشست و رفت

آدمی را، تن طلسم جان بود
عاقبت میبایدش بشکست و رفت

خرم از سر منزل کثرت گذشت
آنکه شد از جام وحدت مست و رفت

هیچکس با خویشتن چیزی نبرد
هر که بودش هر چه داد از دست و رفت

نظم را عقد گهر بگسسته بود
لیکنش (صابر) به هم پیوست و رفت

«صابر همدانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir