هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوع عشق و فداکاری در راه آن می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی ویرانگر و در عین حال مقدس یاد می‌کند که خانه‌ی صبر را می‌سوزاند و پروانه را به خاکستر تبدیل می‌کند. همچنین، اشاره می‌کند که عشق پایانی ندارد و تنها چیزی است که بی‌پایان است. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که عشق نوشیدن از جام عشق کار هر کسی نیست و تنها افراد خاصی قادر به درک و تحمل آن هستند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی عشق و فداکاری نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل ۱۹
خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را
سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را
خواه آتش گوی و خواهی قرب، معنی واحد است
قرب شمع است آنکه خاکستر کند پروانه را
هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق
کاینهمه گفتند و آخر نیست این افسانه را
گرد ننشیند به طرف دامن آزادگان
گر براندازد فلک بنیاد این ویرانه را
می ز رطل عشق خوردن کار هر بی ظرف نیست
وحشی ای باید که بر لب گیرد این پیمانه را
سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را
خواه آتش گوی و خواهی قرب، معنی واحد است
قرب شمع است آنکه خاکستر کند پروانه را
هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق
کاینهمه گفتند و آخر نیست این افسانه را
گرد ننشیند به طرف دامن آزادگان
گر براندازد فلک بنیاد این ویرانه را
می ز رطل عشق خوردن کار هر بی ظرف نیست
وحشی ای باید که بر لب گیرد این پیمانه را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
۲۶۶۴
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۱۸
گوهر بعدی:غزل ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
