هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به ستایش معشوق می‌پردازد. او معشوق را با عناصری مانند باغ بهشت، شب یلدا، محراب، و مسجدالاقصی مقایسه می‌کند و از عشق و شیفتگی خود سخن می‌گوید. همچنین، شاعر از بخشش و لطف معشوق در برابر گناهانش درخواست می‌کند و او را به عنوان پناهگاه و مأوای خود می‌ستاید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۶۶

السلام ای باغ رویت «جنت المأوا» ی من
السلام ای تار گیسویت شب یلدای من

السلام ای گوشه محراب طاق ابروت
در دو عالم قبله ی من، مسجد الاقصای من

السلام ای گشته در دور خط و خال لبت
در سر بازارها سودای من، غوغای من

السلام ای بر گل رویت غزلخوان روز و شب
بلبل خونین دل مسکین دل شیدای من

السلام ای دیدن و خندیدن و رنجیدنت
مرهم من، داغ من، روح فرح بخشای من

السلام ای سرو نورین سایه ی جان ها ولی
سایه ی سرو بلندت ملجأ و مأوای من

السلام ای آن که در جنت سرای لطف و ناز
قامت جان پروری، هم سرو هم طوبای من

السلام ای جرم بخش صد چو من آشفته کار
از تو غیر از جرم بخشی نیست استدعای من

السلام ای بندگان را خواجه ی مشکل گشا
بر «وفایی» رحمتی ای سید و مولای من!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.