هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و توصیفی، زیبایی‌های معشوق را با استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا مانند ابرو، مژگان، خال، چشم‌ها، قد و بالاو لب‌های تنگ توصیف می‌کند. شاعر از تأثیرات جادویی و دلربایی معشوق بر دل‌ها سخن می‌گوید و او را به عناصری مانند سرو روان و آیینهٔ جان تشبیه می‌کند. همچنین، از درد عشق و دل‌بستگی خود نیز یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۹

تا که ابروی ترا، با مژگان ساخته‌اند
بهر صید دل ما تیر و کمان ساخته‌اند

خال هندوی ترا، آفت دل‌ها کردند
چشم جادوی تو غارتگر جان ساخته‌اند

نیست گر نقطهٔ موهوم به جز، وهم و خیال
دهن تنگ ترا، بی‌شک از آن ساخته‌اند

چون که دیدم قد و بالای ترا، دانستم
آفت جان و دل پیر و جوان ساخته‌اند

به علاج دل بیمار من آن روز نُخست
خال چون خرفه و عنّاب لبان ساخته‌اند

قدّ دلجوی تو چون سرو روانی ماند
کاندر آن سرو روان روح روان ساخته‌اند

روی زیبای ترا، آیینهٔ جان کردند
وندر آن مردم چشمم نگران ساخته‌اند

نظم شیرین «وفایی» به گهر، می‌ماند
مگرش از لب و دندان بتان ساخته‌اند

بلکه چون در صفت گوهر پاک تو بود
می‌توان گفتنش از جوهرِ جان ساخته‌اند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.