هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر عمیق عشق و جاذبه‌های او بر عاشق می‌پردازد. شاعر از زلف پریشان، رخسار زیبا، و جاذبه‌های معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عشق به او باعث رنج و شادی عاشق شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۶ - تو چو آهویی

غالیه غاشیه زلف پریش تو کشد
تو ازو باز به بیگانه و خویش تو کشد

ریشه جیش ترا خاصیتی دان که ز چرخ
جرم مه را به کمند آرد و پیش تو کشد

ماه گردون بری از جیش تو نتواند برد
آب رخسار تو تا ریشه جیش تو کشد

ایکه عاشق کشی و کینه کشی کیش تو شد
بس غما کاین دل بیچاره ز کیش تو کشد

تو چو آهوئی و در چابکی و زیبائی
چون سر آن مژه چشمک نیش تو کشد

بار عشق تو کم و بیش تو در وعده تست
از کجا عاشق دلخون کم و بیش تو کشد

نازنینی تو ولی ناز ز اندازه مبر
تا دلم ناز رخ و زلف پریش تو کشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵ - بوی بنفشه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷ - خاک زمستان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.