ای سرو رسته از طرف جویبار بر
بر سرو و ماه سلسله مشکبار بر

ای لعبت بدیع و نگار بدیع چین
بر صورت تو فتنه به چین در نگار بر

جائی که گل رخت بود ایماه کی خرد
گلبرگ تازه را بدل خار خار بر

فصل بهار گشت برون آی سوی باغ
وز باغ باز خانه ی دل بی غبار بر

بنگر که فر باغ گلست ای نگار بس
کف را تهی مدار و به تنگ و کف آر بر

دو بلبلند ماده و نر بر کنار سرو
بر سرو ماده لحن زند بر چنار نر

گوید یکی که سال نو آمد ز پار به
می پارسال نو کند از مرغ پار بر

گوید که بار دیگر خرم بهشت شد
باغبان! به کس دو بسته مدار در

ای عاشق! اندر آی و گل افشان به روی دست
وندر هم آر با صنم میگسار سر

می خور به گرد باغ و گل و کامکار گیر
بی مور و مار نیست گل کامگار گر