هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های شاعرانه، به ستایش معشوق و بیان احساسات شاعر می‌پردازد. در آن از عناصری مانند گل، ماه، سرو و نوروز برای توصیف زیبایی معشوق استفاده شده است. همچنین، شاعر از عشق، وفا، جفا و هجران سخن می‌گوید و خود را فدای معشوق می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شاعرانه و زبان ادبی بالا، درک آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۱۵ - چون گل نوروز

مشکین کله بر گل نهی ای ماه کله دوز
تا در مه دی باز نمایی گل نوروز

ای چون گل نوروز به رخسار و به بالا
بر سرو سرافراز سرافرازی و فیروز

گر سرو و گلت خوانم مانی بگل و سرو
مفراز سر از کبر و رخ از کینه میفروز

چون سوزن باریک تو داریم تن خویش
ای ماه کله دوز کله از تن ما دوز

تا چون کله دوزی حسن آموزی از ما
بر دست و گریبان تو باشیم ره آموز

نی نی هوس است اینکه همه بر سر چاکر
اینک دل و جانم تو خوهی ساز و خوهی سوز

خوه اسب وفا زین کن و زی مهر رهی تاز
خواه تیغ جفا آخته کن کین زرهی توز

من بر سر میدان تو گردانم چون گوی
وندر کوی هجران تو غلطانم چون کوز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴ - خواهی بوفا گوش بتا خواهی کین توز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶ - لاله رخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.