هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی‌های معشوق، از جمله موهای سیاه و چهره‌ی آتشین او می‌پردازد. شاعر از عشق خود به معشوق و تأثیرات آن بر وجودش سخن می‌گوید. همچنین، به خدمتگزاری خود به معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که این خدمت را بپذیرد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی عمیق و استفاده از استعاره‌های ادبی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم عرفانی و احساسی موجود در شعر برای سنین پایین‌تر نامناسب است.

شمارهٔ ۲۵ - ای پسر

ای پسری کان دو زلف بر زده داری
وآتش رویت به زلف در زده داری

سرزده زلف تا بعشق رخ خویش
سرزده ما را بزلف سرزده داری

سرزده عشق من از نسیم دو زلفت
تا که سر زلف ای پسر زده داری

تیرگی از زلف و روشنائی از روی
بر زبر صبح شام برزده داری

رایت خوبی چو برفرازی و رخسار
از بر خورشید زده داری

بارگه عسکریست دولت شیرینت
بر صدف درو بر شکر زده داری

تیر مژه ات را چنانکه بر دل تنها
بر تن و بر جان و بر جگر زده داری

از دو لب ارغوان و لاله ز عشقت
بر دو رخ من سرای سرزده داری

دو رخ چون آذر تو یکنظرم برد
سر ز گریبان ناز بر زده داری

من در خدمت ز دستم و نتوان گفت
جز در خدمت کدام در زده داری

بنده پذیری کن و مگوی بجانت
رو که جز این در دگر زده داری
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴ - بغدادی نگاری
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶ - زلفک تو
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.