هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عناصر طبیعت و زندگی روزمره برای بیان مفاهیم عمیق تر استفاده می‌کند. در آن از موش، موی سر، بوسه، حجره، فرش، و باده صحبت می‌شود و به ظاهر به توصیف این عناصر می‌پردازد، اما احتمالاً مفاهیم عرفانی یا اخلاقی را نیز در بر دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم پیچیده و استعاری است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار خواهد بود. همچنین، ممکن است نیاز به توضیح و تفسیر داشته باشد که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۲۸ - در هجو دلداری

ای ز جان عزیز بنده اعز
در فکنده است بند تازی بز

از یکی ناگذشته موی سرش
موش . . . نش گذشته از یک گز

ره نیابد ز سوی با صد جهد
گر به . . . ن بر زنیش میخی گز

به تکسکی نیرزد و خواهد
بوسه ای را زمن بهای دوسز

با چنان ناز اگر نشاط کنی
خیز و در حجره نشاطی خز

حجره ای کاندروست ریع نمد
قالی رومی و نهالی خز

فرش با موی . . . ن او باشد
همچو موی سمور و قاقم و خز

حجره زانسان و تاز از این کردار
شغل ازین طرز و حرفتی زین تز

با چنان ترکتاز مغ به ازو
عیش چون قیصرم کن و معتز

ورنه بفرست هر چه دربایست
سیم تاز است ازینهمه مفرز

سخن از زر پخته گوی چو سیم
ور نمانده است زر پخته بپز

تا بود نازو و کامرانی خوش
باده ناب کامرانی مز

تا اعز و اذل بود بر لفظ
باد بدخواه تو اذل تو اعز

باد عمرت هزار ساله دو ته
بیش ازین باد کو بود موجز
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷ - در هجو خواجگی ادیب
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹ - در هجو داماد ناصر بزاز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.