هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از مرز و شخصی به نام "پسر عبد" سخن می‌گوید. او با توصیف‌های شاعرانه و استفاده از صنایع ادبی، به ستایش و مدح این شخصیت می‌پردازد. عباراتی مانند "آن روی تو با منظر" و "قامت چون عرعر" نشان‌دهنده‌ی زبان ادبی و تغزلی متن است.
رده سنی: 16+ متن دارای زبان ادبی و پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم ممکن است نیاز به دانش ادبی بیشتری داشته باشند.

شمارهٔ ۸ - پسر عبد

ای مرز تو اندر خور . . . ر پسر عبد
در مرز تو بینم خور . . . ر پسر عبد

علاک در مرز تو چون دید، همانگاه
دانست که از در . . . ر پسر عبد

یکره ز در صدق نگوئی که چه گوئی
آن روی تو با منظر . . . ر پسر عبد

دیدی بگه اندر شده با پشم همه غرق
آنقامت چون عرعر . . . ر پسر عبد

صد . . . ر دگر دیدی استاده مهیا
بر . . . دن تو، همبر . . . ر پسر عبد

. . . ر پسر عبد چو شه بود، تو گفتی
. . . ر دگران لشکر . . . ر پسر عبد

ای گنده جمالی به هجای تو درین شعر
بودم همه مدحتگر . . . ر پسر عبد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷ - چه باید کرد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹ - آنشب که مرا بود می وصل بکف بر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.