هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از ویژگی‌ها و توانایی‌های خود سخن می‌گوید. او خود را سوزن‌اندازه، تیرانداز، مهمان‌نواز و جوانمرد توصیف می‌کند و از خدماتش به دیگران مانند مهمان‌نوازی، تیراندازی و آرایش صحبت می‌کند. همچنین، او از دعوت دیگران به شهر خود و آوازه‌خوانی یاد می‌کند.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و اصطلاحات قدیمی ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند که برای گروه سنی بالاتر مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۱۰ - سوزنیم

سوزنیم، مرد باندازه . . . ر
تازه دل و غاز رخ و یازه . . . ر

راست باندازه . . . ر منست
هر که بود خورده بی اندازه . . . ر

بهر سپداری هر گنده ای
دارم یک تیر چو اندازه . . . ر

تازه مسافر چو درآید ز راه
راست کنم تا در دروازه . . . ر

بر سر هر کوی جوانمرد وار
نفل برون آرم و پر وازه . . . ر

چون ز سر کوی نگارم رسد
پیش برون آرمش از گازه . . . ر

آش نهم حلق فرودینش را
بر عوض قلیه دو پیسازه . . . ر

پیش کشم جلت سرینش همی
نعل زره بندم و شیرازه . . . ر

وز پی آرایش رخهای . . . نش
آب سپیده زنم از غازه . . . ر

تا بر من باشد هر ساعتی
میدهمش تازه بر تازه . . . ر

در زدم آوازه دعوت بشهر
بر اثر دعوت و آوازه . . . ر
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹ - آنشب که مرا بود می وصل بکف بر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱ - سوزنیم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.