هوش مصنوعی: متن شعری است که با زبانی عاشقانه و گاه طنزآمیز، توصیفاتی از معشوق و احساسات شاعر ارائه می‌دهد. در آن از تشبیهات و تصاویری مانند شراب، لعل، و طبیعت استفاده شده است. همچنین، لحنی شاد و گاه نیشدار در برخی ابیات دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای اصطلاحات و تشبیهاتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، برخی ابیات دارای لحن دوپهلو یا طنز بالغانه هستند که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد.

شمارهٔ ۳۳

ای رسیده شبی بگازه من
تازه بوده بروی تازه من

نرم گشته بلوس و لابه من
گرم گشته بآفر ازه من

لعل کرده رخ مزعفر خویش
بمی همچو آب غازه من

نیم مستک فتاده و خورده
بی خیو این خدنگ یازه من

از دبر کرده تا بجای درای
در تو این گردن جمازه من

شکمت همچو مشک گردان پر
گشت از دوغ پشت مازه من

چوتو، بسیار تا ز تیز فروش
دیده پرواره حوازه من

کس از آنجمله شادمانه نگشت
بتب گرم و خامبازه من

همگنان عمر من خوهند و تو . . . ل
گور من خواهی و جنازه من

بزیم کوری ترا چندان
که دگر ره رهی بگازه من

حلق زیرینت باز چرب کند
قلبه خشک دو پیازه من
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲ - کودکان تنگ قبا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴ - تا سر من همی بود بر دوش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.