هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از درد و رنج انسان‌ها سخن می‌گوید و به چالش‌های زندگی و ناملایمات آن اشاره دارد. شاعر از مفاهیمی مانند سختی، نابرابری، و تلاش برای بقا صحبت می‌کند و با استفاده از استعاره‌های مختلف، احساسات عمیق انسانی را بیان می‌نماید.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین ممکن است برخی از مضامین اجتماعی و عرفانی آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴۰ - ای راه ترا دلیل مردی
ای مرز ترا دریده مردی
زان مرد بتو رسیده دردی
بر نیز گهت نهاده سرخی
وز نانگهت کشیده زردی
آن ایر که رایگان بخوری
باد من جو، خری نخوردی
اندر همه شهر خود نیابی
جز تو، که ترا نگاد مردی
و در دسترسی بدی، همانا
ایر تو، ترا جماع کردی
اینست جواب آنکه گوید
ای راه، ترا دلیل مردی
زان مرد بتو رسیده دردی
بر نیز گهت نهاده سرخی
وز نانگهت کشیده زردی
آن ایر که رایگان بخوری
باد من جو، خری نخوردی
اندر همه شهر خود نیابی
جز تو، که ترا نگاد مردی
و در دسترسی بدی، همانا
ایر تو، ترا جماع کردی
اینست جواب آنکه گوید
ای راه، ترا دلیل مردی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹ - عقل و جانم برد شوخی آفتی بتیاره ای
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱ - پرسند از او که چند هجا گفتی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
