هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از عشق، دیوانگی، درد و رنج سخن می‌گوید. شاعر خود را گلبن نوباوه‌ی عشق می‌داند که در آتش عشق سوخته است. او از ناله‌های بلبل، دیوانگی، و عشق به تقدیر الهی سخن می‌گوید و خود را عاشقی دردکشیده معرفی می‌کند که در مسیر عشق، تنها نقش قدمش راهنمای اوست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند دیوانگی و تقدیر، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۵

عشق آمده آتش زده در نیک و بد ما
ای دامن ارباب ملامت مدد ما

ما گلبن نوباوه ی عشقیم و نباشد
جز ناله ی بلبل گل روی سبد ما

آن عقلْ پریشان شدگانیم که هر روز
دیوانگی آید به طواف خرد ما

آن کوکب سعدیم که شایسته نباشد
جز کنگره ی عرش برای رصد ما

جایی که فنا رتبه فروش است نشیند
بر اطلس نه چرخ مقدم نمد ما

آن مست غیوریم که هر لحظه فروشد
سیلی به بناگوش فلک دست رد ما

آن عاشق دردیم که در عرصه ی تقدیر
جز بر دل آزرده نباشد حسد ما

در هشت چمن گلشن فردوس ندارد
یک سرو به رعنایی شمشاد قد ما

در جور و جفا گر چه صِد او به یکی نیست
در مهر و وفا لیک یک ماست صدِ ما

بر خوان غم عشق تو مهمان عزیزیم
هر لحظه غمی تازه شود نامزد ما

فیّاض غم از گمرهی دشت جنون نیست
نقش قدم ماست درین ره بلد ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.