هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و اندوه سخن می‌گوید و از زبان شاعر که در توصیف معشوق ناتوان است. تصاویری مانند آتش، بهار، خزان، شمع و خامة شکسته برای بیان احساسات عمیق و پیچیده به کار رفته‌اند. شاعر از ناتوانی در بیان کامل عشق و رنج خود می‌گوید و اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند به عمق ضعف و درد او پی ببرد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر شعری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۷
آتش چکد چو آب ز طرز بیان ما
گویی که شعله‌ایست زبان در دهان ما
از عکس چهره هر دو قدم در دیار عشق
طرح بهار ریخته رنگ خزان ما
امشب که داشتیم حدیث رخت نبود
دلسوزتر ز شمع کسی همزبان ما
چون خامة شکسته‌نویسان به وصف زلف
حرف درست سر نزند از زبان ما
هرگز کسی ز ضعف به ما ره نمی‌برد
گاهی ز ناله پرس چو خواهی نشان ما
گویی که شعله‌ایست زبان در دهان ما
از عکس چهره هر دو قدم در دیار عشق
طرح بهار ریخته رنگ خزان ما
امشب که داشتیم حدیث رخت نبود
دلسوزتر ز شمع کسی همزبان ما
چون خامة شکسته‌نویسان به وصف زلف
حرف درست سر نزند از زبان ما
هرگز کسی ز ضعف به ما ره نمی‌برد
گاهی ز ناله پرس چو خواهی نشان ما
وزن: مفاعیل فعولن مفاعیل فعولن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
