هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند "شیشه" و "دل شکسته"، به بیان احساسات عاشقانه و درد فراق می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که شیشه را به ناز بگیرد و آن را رها نکند، چرا که شیشه مانند دل شکسته‌ای است که نیاز به مراقبت دارد. در ادامه، شاعر از تلخی باده می‌گوید و پیشنهاد می‌کند که آن را یکباره بنوشند تا از شر منّت ساقی رها شوند. در پایان، شاعر از بوی می‌گوید که شیشه را پر کرده و پیشنهاد می‌کند که خود را سنگین کنند و شیشه را سبکبار.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب (اگرچه در ادبیات کلاسیک فارسی اغلب به‌صورت نمادین استفاده می‌شود) ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۵۹
کردند پردة رخ دلدار شیشه را
افتاده است کار و عجب کار شیشه را
ساقی به ناز خویش که مگذار شیشه را
همچون دل شکسته به دست آر شیشه را
دیگر نماند منّت پروای ساقیم
پر کرده‌ام ز بوی می این بار شیشه را
این تلخ باده به که به یکبار درکشیم
خود را گران کنیم و سبکبار شیشه را
افتاده است کار و عجب کار شیشه را
ساقی به ناز خویش که مگذار شیشه را
همچون دل شکسته به دست آر شیشه را
دیگر نماند منّت پروای ساقیم
پر کرده‌ام ز بوی می این بار شیشه را
این تلخ باده به که به یکبار درکشیم
خود را گران کنیم و سبکبار شیشه را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
