هوش مصنوعی: شاعر در این متن به دفاع از شراب می‌پردازد و آن را به‌عنوان نمادی از رهایی و بی‌خودی معرفی می‌کند. او معتقد است که عیوب و رذایل اخلاقی مانند تکبر و خودپسندی در حالت هشیاری نیز وجود دارند و تفاوتی با مستی ندارند. شاعر تأکید می‌کند که دنیا فانی است و باید به دنبال بی‌خودی جاویدان بود. او شراب را تنها در حالت وارستگی و رهایی از تعلقات دنیوی می‌ستاید و معتقد است که در حالت دلبستگی به دنیا، حتی نوشیدن شراب نیز لذتی ندارد. در نهایت، شاعر از شراب به‌عنوان چاره‌ای برای رهایی از عقل و رسیدن به بی‌خودی یاد می‌کند.
رده سنی: 18+ متن دارای مضامین عرفانی و فلسفی پیچیده‌ای است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، اشاره‌های مستقیم به شراب‌خواری و مفاهیم مرتبط با آن، این متن را برای بزرگسالان مناسب‌تر می‌سازد.

شمارهٔ ۸۳

عُجْب در مستی ندارد هیچ فرقی با شراب
من نمی‌دانم چرا بدنام شد تنها شراب!

رندی و چندین رعونت شیخی و صدگونه عیب
چون شود هشیار کس! اینجا شراب آنجا شراب

بیخودی جاوید باید، عمر دنیا کوتهست
من نمی‌نوشم از آن در نشئة دنیا شراب

نیست در دلبستگی‌ها نشئه‌ای در باده هم
هست با وارستگی دنیا و مافیها شراب

چارة لغزیدن این ره عصای بیخودیست
هر کجا افتم ز دست عقل گویم: یا شراب
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.