هوش مصنوعی:
این متن شعری است که شراب را به عنوان نمادی از شادی، درمان دل‌های خسته، کلید گشایش لذت‌ها، و شکستن طلسم توبه توصیف می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که عشق به شراب از دلش قابل زدودن نیست و شراب با طبیعت او سازگار است. در نهایت، شراب را فراتر از محدودیت‌های انسان‌ها می‌داند.
رده سنی:
18+
محتوا شامل اشاره به مصرف شراب و مفاهیم عرفانی مرتبط با آن است که برای درک عمیق‌تر نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب، نامناسب تلقی شود.
شمارهٔ ۸۴
همین نه مرهم دل‌های خسته است شراب
که مومیایی رنگ شکسته است شراب
گل شکفتگی از جام باده سیرابست
کلیدِ فتحِ در عیشِ بسته است شراب
طلسم توبة ما را که زاهدان بستند
به یک تبسّم ساغر شکسته است شراب
به صد فسون ز دلم مهر باده نتوان برد
چو حرف راست به طبعم نشسته است شراب
تو خواه خبث زن و خواه مدح کن فیّاض
ز حدّ ما و تو عمریست رسته است شراب
که مومیایی رنگ شکسته است شراب
گل شکفتگی از جام باده سیرابست
کلیدِ فتحِ در عیشِ بسته است شراب
طلسم توبة ما را که زاهدان بستند
به یک تبسّم ساغر شکسته است شراب
به صد فسون ز دلم مهر باده نتوان برد
چو حرف راست به طبعم نشسته است شراب
تو خواه خبث زن و خواه مدح کن فیّاض
ز حدّ ما و تو عمریست رسته است شراب
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
