۳۳۶ بار خوانده شده

غزل ۱۲۴

خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد
نگاه را به نگاه آشنا تواند کرد

خوش آن نگاه که در آشنایی اول
شروع در سخن مدعا تواند کرد

خوش آن غرور که وام دو صد جواب سلام
به یک کرشمهٔ ابرو ادا تواند کرد

خوش آن ادا که هزاران هزار وعده ناز
به نیم جنبش مژگان روا تواند کرد

خوش آن فریب که در عین تیغ راندنها
علاج دعوی صد خونبها تواند کرد

خوش است طرز اداهای خاص با وحشی
خوش آن که پیروی طرز ما تواند کرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۱۲۳
گوهر بعدی:غزل ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.