هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به مضامین عرفانی، عاشقانه و فلسفی می‌پردازد. شاعر از می‌نوشی و صحبت‌های اشراقی در خم‌خانه سخن می‌گوید، به خون فلاطون اشاره می‌کند و از درد عشق و حسرت می‌نالد. همچنین، به طبیعت ناپایدار دنیا و بدخویی گردون اشاره دارد و عاشقان را به کم‌توقعی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، اشاره به می‌نوشی و برخی مضامین عاشقانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۷۲

خم خانه جای صحبت اشراقیانه است
گو جام‌ها به خون فلاطون وضو کنند

هان پر کن از سبوی می ناب کاسه‌ای
زان پیشتر که کاسة سر را سبو کنند

خونم ز دیده باز ناستد مگر دمی
کاین زخم را به رشتة حسرت رفو کنند

از بیغمان کدورت خامی نمی‌رود
خود را به خون شعله اگر شست‌وشو کنند

تا پشت و روی کار مشخص کنند، کاش
روی ترا و آینه را روبرو کنند

بدخویی از طبیعت گردون نمی‌رود
تا آنکه اهل درد به این شیوه خو کنند

فیّاض وصل دوست به جان خواستی خموش
عشّاق این معامله کم آرزو کنند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.