هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، حالات روحانی و وجدآور سماع (رقص صوفیانه) را توصیف می‌کند. شاعر از عناصری مانند نور، نغمه، طنبور، گل‌ها، و شراب برای بیان حالت مستی معنوی و عشق به معشوق (الهی یا زمینی) استفاده کرده است. همچنین، اشاره‌هایی به داستان‌های عاشقانه مانند مجنون و لیلی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به مستی و عشق ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد و مناسب‌تر است برای سنین بالاتر که درک بهتری از ادبیات عرفانی دارند.

شمارهٔ ۴۹۰

عالم رود ز طنطنة نور در سماع
دست ار فشاند آن شجر طور در سماع

آید به ذوقِ نالة مستانه‌ام به بزم
تا خون نغمه در رگ طنبور در سماع

تا دم زدم ز زمزمة اتّحاد دوست
دل یافت ذوق نغمة منصور در سماع

تا طرح جلوه در چمن افکند مست من
آمد ز ذوق غنچة مستور در سماع

گر در بهشت بوی تو گیرد سراغ ما
آید به ذوق جلوة ما حور در سماع

با یاد لیلی ار همه بر نوک دشنه است
مجنون پابرهنه کند شور در سماع

فیّاض تا ز لعل تو در باغ نکته گفت
تاکست در ترانه و انگور در سماع
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.