هوش مصنوعی: این شعر عرفانی به موضوع عشق الهی و تأثیر آن بر جهان و انسان می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی جاودانه و فراتر از محدودیت‌های مادی و دینی یاد می‌کند که همه‌چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. او از نمادهایی مانند خورشید، ماه، آسمان و دریا استفاده می‌کند تا قدرت و گستردگی عشق را نشان دهد. همچنین، شاعر به بی‌نیازی عشق از قیدوبندهای دنیوی و دینی اشاره می‌کند و آن را به عنوان حقیقتی فراتر از درک معمولی توصیف می‌نماید.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، استفاده از نمادها و اصطلاحات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴۹۶

خورشید بر فروزد از آتش تب عشق
مهتاب روی سازد در ظلمت شب عشق

در کاسة سر عقل هفت آسمان زند چرخ
چجون جرعه ریز گردد جام لبالب عشق

جوشد ز هر ترانه فواره‌های اسرار
حسن ارزند به افسون انگشت بر لب عشق

در خون تپد اجابت غلتد به خاک تأثیر
جوشد چو از لب آه آشوب یارب عشق

نه قید دین‌پرستی نه عارلای مستی
نه نام و ننگ هستی نازم به مشرب عشق

کفرست لایزالی دینست لاابالی
کس را نگشت حالی تحقیق مذهب عشق

دریا برآورد جوش هر قطره را در آغوش
گر سرکشد ز سرپوش خوان مرتّب عشق

شد خانقه معطّل میخانه‌ها مقفّل
هم قبله‌ها محوّل با کشف مطلب عشق

فیّاض گوش دل باش کاستاد ما نگوید
جز با زبان ابرو درس مهذّب عشق
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.