هوش مصنوعی:
این متن به بیان دردها و رنج‌های زندگی، ناسپاسی انسان‌ها و بی‌توجهی به ارزش‌های واقعی می‌پردازد. شاعر از غربت، سخت‌دلی، گریه‌های تلخ و ناسپاسی انسان‌ها سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که در جامعه، کودکان به جای احترام، مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند. همچنین، شاعر از بی‌توجهی به هنر و زیبایی‌های معنوی اظهار تاسف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند انتقاد اجتماعی و نقد رفتارهای انسانی برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است پیچیده یا سنگین باشد.
غزل ۱۵۶
بتان که اهل تعلق به قید شان بندند
غریب سخت دلی چند سست پیوندند
تهیهٔ سبب گریه‌های چون زهر است
شکر فشانی اینان که در شکر خندند
در این جریده افسوس رنگ معنی نیست
چنین نگاشته مطبوع صورتی چندند
به رود نیل فکندند دیدهٔ پدران
جماعتی که از ایشان بهینه فرزندند
فغان که نغمه سرایان گل نیند آگه
که هست رنگی و بویی بدانچه خرسندند
حقوق خدمت صدساله لعب اطفال است
به کشوری که در آن کودکان خداوندند
ز شور این نمکینان جز این نیاید کار
که بر جراحت وحشی نمک پراکندند
غریب سخت دلی چند سست پیوندند
تهیهٔ سبب گریه‌های چون زهر است
شکر فشانی اینان که در شکر خندند
در این جریده افسوس رنگ معنی نیست
چنین نگاشته مطبوع صورتی چندند
به رود نیل فکندند دیدهٔ پدران
جماعتی که از ایشان بهینه فرزندند
فغان که نغمه سرایان گل نیند آگه
که هست رنگی و بویی بدانچه خرسندند
حقوق خدمت صدساله لعب اطفال است
به کشوری که در آن کودکان خداوندند
ز شور این نمکینان جز این نیاید کار
که بر جراحت وحشی نمک پراکندند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۱۵۵
گوهر بعدی:غزل ۱۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
