هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق و دلبستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید. شاعر از جذابیت و زیبایی معشوق، درد فراق و اشتیاق به وصال، و تأثیر عمیق این عشق بر جهان و خودش می‌نویسد. همچنین، او از رنج‌های عشق و ناتوانی در فراموشی معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و فراق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۶۸۷

گمنام گرد و باش فراموش عالمی
بردار بارِ صیت خود از دوش عالمی

عشق تو نیک و بد همه در دام خود کشید
خوش حلقه کرد زلف تو در گوش عالمی

من لب ز شکوة تو فرو بسته‌ام ولی
فریاد می‌کند لب خاموش عالمی

بالیده‌ای ز حسن به نوعی که تا ابد
تنگست بر امید تو آغوش عالمی

عالم تمام آینه‌دار جمال تست
گشتیم در خیال تو مدهوش عالمی

بردیم در هوای تو خود را زیاد خلق
گشتیم در غم تو فراموش عالمی

عمریست کز خیال لب نازنین تو
نیش است در مذاق دلمن نوش عالمی

آبی بر آتش همه کس زد سرشک ما
آخر نشاند گریة ما جوش عالمی

فیّاض فیض خانه بدوشی بس اینکه ما
برداشتیم بار خود از دوش عالمی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.