هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از مستی و انکار شراب سخن می‌گوید. او از رفتارهای پنهانی و ظاهری فردی که شراب می‌نوشد و سعی می‌کند آن را پنهان کند، صحبت می‌کند. همچنین، شاعر به رفتارهای متناقض و دوگانه‌ای اشاره می‌کند که فرد در حالت مستی از خود نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد و نیاز به درک عمیق‌تری از ادبیات و فرهنگ فارسی دارد.
غزل ۱۶۳
شکل مستانه و انکار شرابش نگرید
تا ندانند که مست است ، شتابش نگرید
آنکه گوید نزدم جام و زد آتش به دلم
چهره افروختن و میل کبابش نگرید
صد گل تازه شکفته‌ست ز گلزار رخش
گل گل افتاده برو از می نابش نگرید
تا نپرسیم از آن مست که کی می‌زده‌ای
چین بر ابرو زدن و ناز و عتابش نگرید
آنکه می‌گفت به وحشی که منم زاهد شهر
گو بیایید به میخانه ، خرابش نگرید
تا ندانند که مست است ، شتابش نگرید
آنکه گوید نزدم جام و زد آتش به دلم
چهره افروختن و میل کبابش نگرید
صد گل تازه شکفته‌ست ز گلزار رخش
گل گل افتاده برو از می نابش نگرید
تا نپرسیم از آن مست که کی می‌زده‌ای
چین بر ابرو زدن و ناز و عتابش نگرید
آنکه می‌گفت به وحشی که منم زاهد شهر
گو بیایید به میخانه ، خرابش نگرید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۱۶۲
گوهر بعدی:غزل ۱۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
