بصفاهان چو زری پور ملک آید باز
نوبت رطل عراقیست بآهنگ حجاز

چون عراق و عربستان بصفاهان افزود
باده بر راه نهاوند کش ای ترک طراز

در ملوک ارچه بسی نغمه بمنصوری خاست
گاه تسخیر هری یا که فتوح اهواز

کس حصار اینهمه نگرفت و مخالف نفکند
غیر این ظل همایون و شه نیکی ساز

این هنوز اول آنست که بر صفحه ملک
جسته از شوشتری کلک ملک خط جواز

باش تا جیش زخوارزم کشد بر کشمیر
باش تا باج به تبریز نهد تا شیراز

خا صه از خلعت شایان شه نام اندوز
خا صه از تیغ جهانگیر شه جام انداز

خلعتی نغز بدانسان که همی اطلس چرخ
سوده بر خاک بر دامن او روی نیاز

تیغی آراسته آنگونه که انواع نجوم
برده در چرخ بر جوهرش از بیم نماز

خلعتی در ارم مجد و شرف مقصد روح
تیغی اندر حرم فتح و ظفر محرم راز

خلعتی کام امل را ز اصالت قاید
تیغی احکام اجل را به رسالت ممتاز

باری آن خلعت واین تیغ چو از خسرو یافت
شکرشکر فشان سوی صفاهان شد باز

همرهش نور ازل بدرقه اش فیض ابد
سخطش خصم گداز وکرمش دوست نواز

گل همی ریخت بخراور و گهر بیخت بمن
ز آن منازل شدش ازخیل کدورت پرداز

ای بسا پیل تناور که شدش طعمه یوز
ای بسا شیرشکاری که شدش سخره باز

چرخ گفتا که جهان ملکت خود بینی و بس
هر چه خواهی بجهان آنچه توانی بگراز

خاک گفتا که مرا پهنه جولان تو نیست
از زمین پای بکش سوی فلک دست بیاز

عقل گفتا که وجود تو جهانیست بزرگ
خردی دهر ببین پیش مران بیش متاز

نامداران جهان درطلب خدمت وی
کرده کوتاه ره دور به امید دراز

خاصه جیحون که در این چامه ز مصری خامه
برده از شعری شامی سبق عزت و ناز