هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از معشوق خود با توصیف زیبایی‌های ظاهری مانند مو، چهره، لب و چشم‌ها یاد می‌کند و از رنج‌های عشق و حسادت می‌گوید. شاعر از نازک‌اندامی معشوق و ظلم‌های او شکایت دارد، اما در عین حال مجذوب زیبایی‌های اوست.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای کودکان و نوجوانان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۰۴ - تغزلی است دراستقبال حکیم عنصری

ایکه نرخ بوسه ات بر ما بنقد جان کنی
جان گران شد یا که خواهی بوسه را ارزان کنی

ظلم برکتان کند مه لیکن ای نازک بدن
تو همان ماهی که بر خود ظلم از کتان کنی

تا کی از چوگان زلف وگوی سیمین ذقن
همچو طفلم فتنه بر این گوی و آن چوگان کنی

گه از آن گو خم نمائی قامتم چوگان صفت
گه بدین چوگان مرا چون گوی سرگردان کنی

چند برقصدم خدنگ رشک رانی ازکمان
پس بکام غیر ایما زابروی و مژگان کنی

گه بعشوه زآن خدنگم گوش مالی چون کمان
گه بغمزه زاین کمانم کارصد پیکان کنی

وقتی اربنمائی از دندان و لب مرجان و در
خواهی ازحسرت لبم را رنجه از دندان کنی

گه از آن مرجانم از چشم افکنی در خوشاب
گه از این درم بدل خونابه چون مرجان کنی

ای بهارستان عاشق ایکه با آن چهر و چشم
محفلم از لاله و نرگس بهارستان کنی

گه از آن نرگس چو لاله سازیم دل داغدار
گه بر این لاله چو دیده نرگسم حیران کنی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳ - وله
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵ - وله
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.