هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش فضایل و کرامات یک شخصیت بزرگ (احتمالاً یک پادشاه یا حاکم) می‌پردازد. او از بخشش، عدالت، و تدبیر این شخصیت سخن می‌گوید و تأثیر مثبت او بر جهان و دین را توصیف می‌کند. همچنین، شاعر به برخی از اقدامات و ویژگی‌های برجسته این شخصیت اشاره می‌کند، مانند ساختن کعبه در ورامین و برقراری عدالت در ولایت.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و تاریخی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و اشارات تاریخی نیازمند دانش پایه‌ای از ادبیات و تاریخ ایران است که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۱

مرکب اقبال را زین کرده‌ای
نصرت ملک از پی دین کرده‌ای

آسمان ملک را از روی و لفظ
تاوگاه ماه و پروین کرده‌ای

در جهان چون پادشاهان کریم
بخشش و بخشایش آیین کرده‌ای

از کرم این در خورد کز روی مهر
چون کریمان پشت برکین کرده‌ای

گاه عدل اندر ولایت گرگ را
از کنار میش بالین کرده‌ای

زان شبه سر کهر با اندام کلک
عقل را دست گهرچین کرده‌ای

زان سیه‌رویان خط بر نامه‌ها
شهر بند هندوان چین کرده‌ای

اختیار کعبه کرده سخت نیک
به اختیاری که اختیار این کرده‌ای

چون توانی شد به کعبه کز سخا
کعبه عالم ورامین کرده‌ای

شعر من جان سنایی تازه کرد
تا مرا از فضل تلقین کرده‌ای

با قوامی هرچه اندر ری کنی
با سنائی آن به غزنین کرده‌ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.