هوش مصنوعی: شاعر در این متن از خداوند درخواست می‌کند که از شر ناپسندان و حیله‌های مردم فریبان در امان بماند. او از وضعیت دشواری که در آن قرار دارد سخن می‌گوید و از خدا می‌خواهد که او را از فتنه‌ها حفظ کند. همچنین، شاعر آرزو می‌کند که بتواند با دیگران به خوبی ارتباط برقرار کند و از رفتارهای ناشایست دوری جوید.
رده سنی: 15+ این متن حاوی مفاهیم عمیق و انتزاعی مانند دعا، فتنه، و روابط اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات و مفاهیم نیاز به تجربه و درک بیشتری از زندگی دارند.

غزل ۲۴۸

الاهی از میان ناپسندان بر کران دارش
ز دام حیلهٔ مردم فریبان در امان دارش

صدای شهپر شاهینی از هر گوشه می‌آید
تذرو غافلی دارم مقیم آشیان دارش

خدایا با منش خوش سر گران داری و خرسندم
نه تنها با من و بس ، با همه کس سرگران دارش

پدید آرد هوس از عشق با مردم جفا کاری
نمی‌خواهم بر این باشد ، خداوندا برآن دارش

تغافل کیش و کین اندیش و دوری جوی و وحشی خوی
عجب وضعیست خوش یارب همیشه آنچنان دارش

زمان اول حسن است و هستش فتنه‌ها درپی
الاهی در امان از فتنهٔ آخر زمان دارش

خدایا فرصت یک حرف پند آمیز می‌خواهم
نمی‌گویم که با وحشی همیشه همزبان دارش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۴۷
گوهر بعدی:غزل ۲۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.