دلم به پرده دریهای اشک خورسند است
محبت پدری عیب پوش فرزند است

به غیر محنت و غم نیست قسمت فرهاد
همیشه خون جگر روزیی هنرمند است

ز اهل جود صدایی بروز نمی آید
در مروت احسان ز پشت او بند است

به توبه یی که شکستی درست تکیه مکن
بنه ز دست عصایی که سست پیوند است

ز اشک و آه مرا سیدا جدایی نیست
یکیست نور دل و دیگری جگر بند است